Smutek 7 - Śmierć Świętego Józefa

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. (Mt 5,3-8)

Andrea Pozzo XVIIw.

W swojej pracy i życiu Józef był człowiekiem cichym, pokornym, milczącym. Bez sprzeciwu przyjął rolę opiekuna Syna Bożego, angażując całą swą energię fizyczną, emocjonalną, duchową i intelektualną. W milczeniu realizował trudną misję. Żył w cieniu. Również milczeniem nacechowane były jego relacje z Maryją. Było to jednak milczenie ubogacające, twórcze, szanujące głębię i drogę innych. Milczenie Świętej Rodziny było stanem serc, które rozumiały się i porozumiewały bez słów. Każde z nich miało swój sekret i szanowało tajemnice innych. Oto nauka dla małżonków chrześcijańskich: trzeba umieć oddać Bogu ukochaną osobę i zaakceptować fakt, że nie wszystko z jej wewnętrznej drogi można zrozumieć. Pan nie prowadzi dwojga ludzi w ten sam sposób ani taką sama drogą. Każde z małżonków powinno pozwolić drugiemu rozwijać się według Bożego powołania, nie dziwiąc się niczemu.

Autor nieznany (znalezione w internecie)

Francisco Goya 1787

Nie istnieją świadectwa śmierci św. Józefa, jednak przyjęło się uważać, iż zmarł on zanim Jezus rozpoczął swą publiczną działalność. W pierwszych wiekach Kościoła, zgodnie z tym co podaje Izydor de Isolanis, każdego roku 19 marca w kościołach chrześcijańskiego Wschodu czytano uroczysty opis śmierci przybranego ojca Syna Bożego:

Oto przyszedł na św. Józefa moment rozstania z ziemskim życiem. Objawił mu się Anioł Pana i zapowiedział mu, iż nadeszła godzina, w której opuści ten świat i uda się na spoczynek tam, gdzie przebywają już jego rodzice. Dowiedziawszy się, że ostatni dzień jest blisko, św. Józef zapragnął po raz ostatni nawiedzić Świątynię Jerozolimską. Tam poprosił Pana, aby go wspomógł w jego ostatniej godzinie. Wróciwszy do Nazaretu, źle się poczuł. Położył się na swym łożu. Wkrótce jego stan uległ pogorszeniu. Otoczony czułością Jezusa i Maryi pogodnie wyzionął ducha palony Bożą Miłością.

Gioacchino Assereto XVII

Wizjonerka z Hiszpanii. María Fernández Coronel y Arana, czyli María z Ágredy urodziła się 2 kwietnia 1602 roku w pobożnej, katolickiej rodzinie i od najmłodszych lat miała doświadczać mistycznych przeżyć. W 1619 roku, z matką i siostrą, wstąpiła do Sióstr Franciszkanek od Niepokalanego Poczęcia NMP (koncepcjonistek) w Ágredzie. W zakonie przybrała imię Maria od Jezusa i znana była jako Siostra Niebieska, albo Siostra w Niebieskim z powodu białego habitu i niebieskiego płaszcza, jaki noszą franciszkanki - koncepcjonistki. Od 25 roku życia aż do śmierci niemal nieprzerwanie sprawowała funkcję opatki klasztoru. Doświadczała licznych wizji o charakterze religijnym, a jej współcześni twierdzili, że posiadała dar bilokacji. María z Ágredy jest autorką słynnego dzieła „Mistyczne Miasto Boże”, w którym opisuje życie Matki Bożej. Zmarła 24 maja 1665 roku mając 63 lata w opinii świętości, a jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1673 roku i nie został zakończony. Dlatego nazywamy ją służebnicą Bożą. Właśnie z jej dzieła o życiu Maryi zaczerpniemy inspirację, aby lepiej wyobrazić sobie przechodzenie do wieczności św. Józefa. A zdaniem naszej mistyczki, było ono piękne choć nie bezbolesne.

Giovanni Battista Pittoni XVII/XVIII

Giuseppe Maria Crespi 1712

Rozmowa Maryi z Jezusem. Według objawień Marii z Ágredy choroby i cierpienia św. Józefa miały trwać osiem lat. „Jego szlachetna dusza w ognistym piecu cierpliwości i miłości Boga stawała się z dnia na dzień coraz czystsza, jego ciało natomiast słabło w miarę upływających lat i połączonych z tym niedomagał”. Mistyczka opisuje, że Maryja, którą nazywa Królową niebios, troskliwie pielęgnowała swego oblubieńca, a wiedząc w swej mądrości, że jego godzina jest bliska, interweniowała u swojego Syna w takich słowach: „Najwyższy Panie i Boże, Synu odwiecznego Ojca, Zbawicielu świata! Dzięki Twemu Boskiemu światłu poznaję, że zbliża się postanowiona mocą Twej odwiecznej woli godzina śmierci sługi Józefa. Pamiętając o Twej nieskończonej dobroci i Twoich zmiłowaniach, które nam od dawna okazywałeś, proszę Cię, abyś w tej godzinie dopomógł Twoją wszechmocną ręką, aby jego śmierć była w Twoich oczach cenna, tak jak przyjemne Ci było jego cnotliwe życie. Niechaj umrze w pokoju i nadziei otrzymania wiecznej nagrody w ów dzień, w którym otworzysz bramę nieba dla wszystkich wiernych. Mój Synu, pomnij na miłość i pokorę Twego sługi, na jego zasługi i cnoty, na jego troskliwość, jaką mnie otaczał; pomnij na to, że ten sprawiedliwy w pocie czoła żywił Twój Majestat i mnie, Twoją służebnicę” - prosiła Maryja, a Jezus miał jej tak odpowiedzieć: „Moja Matko, miłe są Mi Twoje prośby i pamiętam o zasługach Józefa. Dopomogę mu teraz, a później wyznaczę mu takie zaszczytne miejsce pomiędzy książętami niebiańskimi, że ludzie i aniołowie będą się dziwili i wielbili Boga. Dla nikogo nie uczynię tyle, co dla Twego oblubieńca”.

Carlo Maratta 1676

Przed błogosławioną śmiercią. Mistyczka opisuje, że podczas dziewięciu dni poprzedzających śmierć Józefa Jezus i Maryja przebywali dniem i nocą u jego boku. Mieli też być tam aniołowie, a nawet szczególnie piękny zapach, który wzmacniał i orzeźwiał św. Józefa i innych. Wizjonerka pisze, że dzień przed swoją śmiercią św. Józef miał stan wielkiego zachwycenia, które trwało przez 24 godziny. Jezus utrzymywał wówczas Józefa przy życiu, a sam Cieśla z Nazaretu miał dostąpić „jasnego oglądania Istoty Boga”. Kiedy Józef ocknął się z zachwycenia, prosił swą Oblubienicę o błogosławieństwo, ta zaś poprosiła Jezusa, aby pobłogosławił Józefowi, co też Jezus uczynił. „Następnie wielka Królowa i Mistrzyni Pokoju uklękła i prosiła Józefa, aby Jej także pobłogosławił, jako Jej oblubieniec. Mąż Boży, pobudzony łaską Bożą, na pożegnanie udzielił swej najmędrszej Oblubienicy swego błogosławieństwa, aby Ją pocieszyć. Maryja całowała rękę, która Ją błogosławiła i prosiła Józefa, aby w Jej imieniu pozdrowił świętych Ojców w otchłani”.

Stefano Maria Legnanino ok.1708

Luca Giordano

Śmierć św. Józefa. Zacytujmy jeszcze słowa św. Józefa, które María z Ágredy zapisuje jako jego ostatnie, a były one skierowane najpierw do Maryi: „Błogosławiona jesteś pomiędzy wszystkimi niewiastami, wybrana ze wszystkich stworzeń. Niechaj Cię chwalą aniołowie i ludzie! Niechaj wszystkie pokolenia znają Twoją godność i niechaj Cię wysławiają! Niechaj przez Ciebie ludzie wszystkich przyszłych pokoleń poznają, wysławiają i ubóstwiają Imię Najwyższego. Niechaj będzie Bóg pochwalony na wszystkie wieki, że stworzył Cię tak piękną w swoich oczach i tak piękną w oczach wszystkich duchów błogosławionych. Mam nadzieję, że w ojczyźnie niebiańskiej będę się radował Twoim obliczem”. I jeszcze słowa skierowane do Jezusa, które Józef chciał wypowiedzieć na klęczkach, ale Jezus miał go wziąć w ramiona i w ten sposób ich wysłuchał: „Mój Panie, najwyższy Boże, Synu odwiecznego Ojca, Stworzycielu i Odkupicielu świata, pobłogosław Twemu niewolnikowi i dziełu rąk Twoich! Wyznaję Cię i wysławiam, z całego serca składam Ci dzięki za to, że w nieskończonej dobroci wybrałeś mnie na oblubieńca Twej prawdziwej Matki. Niechaj Twój Majestat i Twoja wspaniałość będą Ci moją podzięką na wszystkie wieki!” Potem Jezus pobłogosławił temu, który był Mu ziemskim ojcem: „Mój ojcze, spoczywaj w pokoju, w łasce Mego niebiańskiego Ojca i w Mojej łasce! Prorokom i świętym, którzy oczekują cię w otchłani, oznajmij tę wesołą wiadomość, że bliskie jest ich wyzwolenie”. Po tych słowach Józef w ramionach Jezusa oddał duszę Bogu. 

Paolo de Matteis XVII

Święty Józefie, podzielam Twój smutek, gdy odchodząc z tego świata pozostawiłeś najdroższych Jezusa i Maryję, nie doczekawszy się objawienia Jezusa jako Zbawiciela. Święty Józefie, Patronie umierających, uproś mi łaskę dobrej śmierci. Amen.

Poniżej załączam mój obraz.

https://pl.aleteia.org/2018/01/02/smierc-sw-jozefa-tajemnicza-a-moze-najwspanialsza-z-mozliwych/
https://jezuici.pl/2017/12/sw-jozef-5-ze-zmarszczkami-nieba/
https://www.swietyjozef.kalisz.pl/BibliotekaSwJozefa/192.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Amier%C4%87_%C5%9Bwi%C4%99tego_J%C3%B3zefa_(obraz_Goi)
https://www.opiekun.kalisz.pl/o-blogoslawionej-smierci-swietego-jozefa/
https://www.arthermitage.org/Giuseppe-Maria-Crespi/Death-of-St-Joseph.html
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Death_of_St_Joseph_-_Paolo_de_Matteis_-_Castel_Nuovo_-_Naples_-_Italy_2015.JPG
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Gioacchino_Assereto_Transito_di_San_Giuseppe.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Giovanni_Battista_Pittoni_-_Der_Tod_des_hl._Joseph_-_1530_-_Bavarian_State_Painting_Collections.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Legnanino_-_The_death_of_St._Joseph.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:The_Death_of_Saint_Joseph_Maratta.jpg
https://purgatorialsociety.tumblr.com/post/183569214492/o-glorious-st-joseph-i-choose-thee-today-for-my

---

tagi: św. józef  malarstwo religijne  śmierć św. józefa  święta rodzina 

	agnieszka-slodkowska
	8 listopada 2020 16:49

35     1925    21 zaloguj sie by polubić